CYTATY I WYPOWIEDZI

Cytaty i wypowiedzi autorstwa Kardynała Stefana Wyszyńskiego:

	"Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, trwa we Mnie a Ja w nim" (J6,56). Oto niezwykła bliskość, jaką Bóg okazuje ludowi chrześcijańskiemu. Oczywiście trzeba to najpierw zrozumieć w sensie osobistym później można to w pełni zrozumieć w sensie społecznym.
	Możesz na chwilę, mój Bracie, zamknąć oczy na wszystkich ludzi, jak gdyby oni na świecie wcale nie istnieli, i pomyśleć, że dzieło krzyża, zbawcza Krew i cała nieskończona Miłość jest dla ciebie, spłynęła na ciebie, odmieniła i uświęciła ciebie...
	Pierwszym ubóstwionym Człowiekiem był Jezus Chrystus. W takim ujęciu było to tylko raz możliwe. Ale ubóstwienie przez łaskę jest możliwe miliardy razy. Dlatego Bóg, mając naszą naturę, wszystko odtąd czyni, aby uczynić nas "bogami".
	Chrystus prowadził rzesze ludzkie do nieba przez krzyż - i nasze cierpienie może niekiedy otworzyć niebo wielu ludziom. Krzyż jest dla współczesnego świata wyrzutem sumienia, bo przypomina wywyższenie poniżonego dziś człowieczeństwa. Dlatego obecnie jest tak odrzucany.
	Musimy się bronić, aby naszym udziałem nie stało się tak dziś powszechne wygodnictwo i obojętność. Bóg wzywa nas, abyśmy umieli nasze życie, wiedzę, naukę, czas, siły fizyczne, a może nawet daleko posunięte ich wyczerpanie, poświęcić dla Kościoła.
	"Odnowa soborowa" nie rozgrywa się na peryferiach życia katolickiego, ale dotyczy głównie życia ludzi. Chodzi przede wszystkim o to, czy człowiek jest świadomy, że jest dzieckiem Boga, że przez chrzest staje się świątynią Trójcy Świętej.
	Żywa wiara o nic nie pyta, tylko ufa jak Abraham, niczego nie chce dla siebie, a wszystko oddaje, nie dopuszcza do serca żadnego lęku, bo wie, że doświadczenia tego życia niczym są wobec radości, które Bóg daje sługom swoim.
	Chociażbyśmy przegrali życie w oczach świata i świat by się nas wyrzekł, skazując na śmierć jak łotrów na ukrzyżowanie - jest to ocena świata. Pozostaje jeszcze ocena Boga. Bóg przekreśla wyrok świata - "winien jest śmierci" i ogłasza swój Boży wyrok - "dziś jeszcze będziesz ze Mną w raju".
	Dzięki Maryi Bóg został z nami spokrewniony. Maryja, nasza Siostra, wzięła Go w siebie i stanęła na czele ludzi, trzymając Tego, który nie jest z gwiazd, czy z obłoków, tylko z Niej! Tak jak jest "Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego", tak samo jest prawdziwy Człowiek - z człowieka.
	W Kościele nigdy nie jesteśmy samotni. Chrystus zapewnił, że nie zostawi nas sierotami i wierny jest swojej obietnicy. Żyje w swoim Kościele i jest jego Tajemnicą. Nawet gdy my o Nim zapominamy - On o nas pamięta; gdy my nie wierzymy Mu - On nam wierzy; gdy my przestajemy Go miłować - On nadal nas miłuje.
	Chrystusowy testament z krzyża: "Oto Matka twoja, oto syn Twój" to słowa, które nie umierają, żyją w nieskończoność. "Błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody"...Taka jest detaliczna wola Boga, który posłał uczniów swoich, aby nauczali wszystkie narody. Jeżeli wszystkie to czemuż nie nasz?
	Trzeba niekiedy odskoczyć i uciec od samego siebie, aby w wewnętrznej jedności z Bogiem odszukać szczęście obcowania z Nim. Niekiedy gubimy to szczęście. Jego miejsce w naszej duszy zajmuje niepokój, nieład, jakieś zatracenie orientacji i zagubienie się w detalach życia. Trzeba wtedy umieć skoncentrować się w głębokiej ciszy skupienia.
	Wielu "proroków" przyzwał świat na pomoc, lecz nie zdołali oni rozwiązać problemów, nie potrafili zaprowadzić sprawiedliwości! Światu trzeba pokazać postać Chrystusa - Króla pokoju, przekraczającego swoimi wymiarami walczących ze sobą współczesnych "królów". Musi przyjść na świat "Królestwo nie z tego świata".
	Może nieraz mówimy, że świat bez kobiet byłby lepszy, a może - świat bez mężczyzn byłby lepszy! Niejednokrotnie nawet uważamy, że trzeba dokonać jakiegoś wielkiego rozwodu, rozejścia się, aby już było inaczej...Tymczasem ciągle wracamy do siebie i do naszych wspólnych spraw, które sam Ojciec Niebieski nam powierzył.
	Wielkim nieszczęściem współczesnego świata jest to, że ludzie nędznie o sobie myślą, bo do tego nędznego myślenia o sobie dorabiają później nędzny styl życia i łatwo się usprawiedliwiają. Mówią nieraz: nic dziwnego, przecież to tylko człowiek, może więc mieć nędzne życie...Gdybyśmy odmienili styl oceny człowieka i raczej mówili: to przecież aż człowiek!
	My tak wiele deklarujemy o postępie i demokratyzacji, co zda się wyklucza istnienie niewolnictwa. A jednak istnieje ono nadal, choć w innej formie, która rodzi jeszcze gorszą niewolę i jest źródłem wszelkiego zła. To zniewolniczenie duszy ludzkiej przez grzech, zniewolniczenie serc, uczuć i myśli, zniewolniczenie czynów i działań człowieka rzutujące na każdą niemal dziedzinę życia!
	Będziemy czekali cierpliwie na akty pogłębiające naszą miłość chrześcijańską wobec naszych braci ze wszystkich wspólnot chrześcijańskich, aby nasza miłość doszła, na ile to możliwe, jak najbliżej do ideału miłości, jaki widzimy w jedności trynitarnej. To nie jest poezja, ale stojąca we drzwiach rzeczywistość, której obecność jest warunkiem uratowania rodziny ludzkiej.
	Tak często słyszymy: niech Kościół nie wtrąca się do spraw politycznych. My się nie wtrącamy do spraw politycznych we właściwym tego słowa znaczeniu, ale powiedzcie mi, co dzisiaj na świecie jest sprawą polityczną, a co nią nie jest? To wszystko są sprawy ludzkie, a Kościół posłany jest, aby chrzcić i nauczać narody, mówiąc im, co zwycięża świat, co może ulżyć w jego niedolach, mękach, bólach i trwogach.
	Chrześcijanin nie może być zamknięty tylko w swoich osobistych przeżyciach religijnych. Nie może mówić jak uczniowie na Taborze: "Panie, dobrze nam tu być, uczyńmy trzy przybytki", zamknijmy się w nich i zostańmy tutaj. - Każdy z nas, mając w swej duszy radość człowieka wierzącego, musi odważnie wyjść do ludzi cierpiących, udręczonych, potrzebujących, zwłaszcza pozbawionych wiary i głodnych Boga, bo "wiara bez uczynków martwa jest".
	Chrystus Pan chciał nauczyć nas sztuki łączenia spraw nieba i ziemi. Chciał ukazać harmonię rzeczy niebieskich i ziemskich, budząc w nas taką samą wrażliwość na sprawy niebieskie i ziemskie, nadprzyrodzone i przyrodzone. Chciał nauczyć nas Bożego chodzenia po ziemi i dążenia do nieba przez Bożą ziemię.

1   2   3   4   5   6   7   Następna strona